Podsumowanie roku 2018

*52*

[muzyka]

Siedziała na kanapie w salonie już chyba od dwóch godzin, słuchając muzyki i popijając Kremowe Piwo. Stosunkowo szybko zrobiło się ciemno jak w uchu goblina, ale nie obeszło ją to zbytnio. Edith Piaf umilała jej wieczór i przy wtórze francuskich piosenek czekała aż Adalbert wróci.

Była przekonana, że jej przyjaciel jest z Samuelem, ale gdy opuściła Bonesów, to wpadła na chwilę do Kwatery i zastała tam wokalistę Fatalnych Jędz, który pracował z Katheriną nad paroma tekstami. Zapytała go, czy może widział się z Bertem, ale odpowiedział, że nie spotkał go od imprezy urodzinowej. Zatem wróciła do mieszkania w Londynie, zjadła coś i zrobiła małe przemeblowanie w salonie.

*51*

[muzyka]

Odkąd należała do Zakonu Feniksa nigdy nie zdarzyło się tak, żeby zebrania były w środku tygodnia, ale trzynastego listopada to się zmieniło.

Cielesny patronus pojawił się na zapleczu jej lokalu na Pokątnej i przemówił dobrze jej znanym głosem Dorei Potter.

*50*

[muzyka]

Katherina razem z Levenem posadziła Adalberta na krześle w kuchni. Jess trzymała serwetki przy jego twarzy. Spomiędzy jej palców było widać czerwone plamy, które przesiąknęły przez cienki materiał.

McSweeney odchylił głowę do tyłu, kiedy przyjaciółka odsunęła dłonie od jego twarzy i wyrzuciła do kosza serwetki.

*49*

[muzyka]

James nic nie mógł poradzić na uśmieszek samozadowolenia, który gościł na jego twarzy od kilku dni. Był szczęśliwy jak diabli i póki co, nic nie popsuło jego humoru. Miesiąc miodowy trwał w najlepsze i chociaż nigdzie się nie wybierali, to i tak lepiej nie mogli spędzać tego czasu.

*Noc Duchów*

[muzyka]

– Cukierek, albo psikus! – Usłyszała Dorcas, kiedy otworzyła drzwi, ale zanim zdążyła cokolwiek odpowiedzieć, dwa małe kościotrupy przecisnęły się obok niej i pobiegły w głąb mieszkania. Odsunęła się, żeby zrobić miejsce dla większego kościotrupa i zamknęła za nim drzwi.

– Czy ty nie jesteś na to za stara, Grace? – zapytała macochę, która zdjęła z głowy kominiarkę z nadrukiem imitującym kości czaszki.

*48*

[muzyka]

Jeszcze raz spojrzała w lustro, zdając sobie sprawę z tego, że lepiej wyglądać nie będzie. Była zmęczona jak diabli. Nie spała od ponad doby, dodatkowo dochodziło zmęczenie po tańcach na ślubie, stres przed spotkaniem z przyjaciółmi, Syriuszem... Całą noc marzyła o Eliksirze Słodkiego Snu... Była pewna, że kropelka pomogłaby jej w zaśnięciu... Myślę jak ćpunka. Muszę wziąć się w garść!

Związała włosy w kitkę i przemyła twarz zimną wodą. Jeszcze godzina i będzie wolna... Przynajmniej wolniejsza niż tutaj, w Anglii.

*47 cz. 2*

[muzyka]

Dziwne uczucie towarzyszyło jej przez cały poranek i dopóki nie dotarła na Kamienne Wzgórze nie umiała określić, co to jest.

Jessica wyszła z sypialni Katheriny, gdzie trwały przygotowania panny młodej do uroczystości. Przez chwilę stała oparta o drzwi i masowała się po mostku, mając nadzieję, że ścisk gardła ustąpi i duży ciężar na piersi, który czuła od rana, zelżeje, ale tak się nie stało. Odetchnęła głęboko i zeszła na parter. Przywitała się z dziadkami Katheriny i wyszła na podwórze, gdzie miała czekać na przyjazd Petunii i Vernona Durlsley'a.

*47 cz. 1*

[muzyka]
Tobias słuchał uważnie Charlusa Pottera i Roberta Parkesa, którzy przedstawiali szczegółowy plan Kamiennego Wzgórza, uwzględniającego miejsce, w którym odbywać się będzie ślub Jamesa i Lily.

Posiadłość Parkesów była dobrze chronionym przez zaklęcia miejscem, ale dopóki nie zostanie na nie rzucone zaklęcie Fideliusa, to nie było to miejsce nie do zdobycia. Wystarczyłoby zapewne czterech bardzo dobrych czarodziejów, żeby w pięć minut dostać się tam, ale akurat ten czas jest wystarczający na ucieczkę lub do zwarcia szyku i obrony Kamiennego Wzgórza.

*46*

[muzyka]

Od połowy sierpnia, na każdym spotkaniu Zakonu Feniksa, wyczekiwała jakichś nowych informacji o zaginięciach, czy atakach, ale śmierciożercy znów się uspokoili, więc było pewne, że szykują coś, co będzie miało większy zasięg.

Ostatnie spotkania ze Snape'em nie dostarczały jej zbyt wielu informacji. Dumbledore uznał jednak, że to, co im przekazuje też coś wnosi, bo Zakon miał również innych informatorów i kiedy dowództwo w czasie spotkań konfrontuje te informacje, to dzięki temu można domyślić się, co planują poplecznicy Voldemorta.

*45*

[muzyka]

Sześć lat? To chyba dlatego wydawało jej się, że minęło kilka wieczności nim się obudziła... Poczuła uścisk w piersi i zamknęła oczy, żeby nie patrzeć na Adalberta.

Sześć długich lat...

Na gacie Merlina... Czy rodzice wrócili na wieść o moim stanie? Co się właściwie działo przez tyle lat? Pewnie mięśnie mi zwiotczały i mam trupi odcień skóry.

Jęknęła głośno i gdyby mogła, to ukryłaby twarz w dłoniach. Mam dwadzieścia pięć lat... Ćwierć życia za sobą i zero osiągnięć...

*44*

[muzyka]

Dzień po ataku olbrzymów w okolicy góry Glamaig oraz Portree, Jess i Bert chcieli udać się tam, aby ocenić skalę zniszczeń i zabrać rzeczy, które mogłyby im się przydać, ale na okolicę rzucono zaklęcie, które nie pozwalało na teleportację.

Tego samego dnia, Cay pojawiła się wieczorem w Kamiennym Wzgórzu i ojciec Katheriny wytłumaczył jej, że zaklęcie zostanie zdjęte, kiedy czarodziejom z Biura Dezinformacji, Komitetu Łagodzenia Mugoli oraz Amnezjatorom uda się zmodyfikować pamięć wszystkim mugolom widzących olbrzymy oraz zmniejszyć skalę zniszczeń, aby faktycznie uwierzono, że to wybuchy w pobliskich kopalniach spowodowały takie szkody. Obiecał, że postara się o to, żeby w jego obecności mogli na chwilę pojawić się w domu.

*43*

[muzyka]

Albus Dumbledore chyba nigdy nie będzie wiedział, jak dużo mu zawdzięcza. Bowiem, gdyby nie dyrektor Hogwartu nie mógłby się cieszyć namiastką normalnego życia, jaką mu zagwarantował.

Ojciec był przeciwny temu, żeby uczył się w Hogwarcie, ale na szczęście zmartwiona matka, choć mugolka, przekonała Lyalla do zmiany zdania i w wieku jedenastu lat zaczął naukę. Nie wiedział, czy przed nim istniał wilkołak, któremu również dano taką szansę jak jemu.

*42*

[muzyka]

Mecz Zjednoczonych z Puddlemere z Armatami z Chudley trwał już z dwie godziny i miał nadzieję, że rezerwowy szukający przestanie zwodzić przeciwnika, i w końcu złapie tego cholernego znicza.

Już w Hogwarcie zauważył, że kiedy grał na pozycji ścigającego, to i tak mimowolnie rozglądał się za złotym zniczem, a kiedy go dostrzegał przez dosłownie sekundę był ogłupiony i miał ochotę lecieć go złapać.

*41*

[muzyka]

Teoretycznie mieszkała u Syriusza już prawie dziesięć miesięcy, ale jeśli odliczy weekendy, które spędzała w Conwy, to wyjdzie siedem i pół miesiąca. Czasami po pracy lub zajęciach odwiedzała rodziców, żeby utrzymać z nimi dobry kontakt, ale nie zostawała wtedy na noc.

*40*

[muzyka]

Dagny była wilkołakiem.

Była Norweżką, a do Anglii przybyła w grudniu. Wcześniej mieszkała niedaleko Bergen i któregoś wieczora usłyszała, że jeden z wilkołaków w Anglii zaczyna tworzyć stado. Opowiadała mu, że w Norwegii miała styczność z innymi wilkołakami, ale nie zdecydowali się oni stanąć u jej boku, kiedy planowała wyjść ze swojego ukrycia. Zarażeni likantropią nie mieli żadnych praw, musieli ukrywać swoją przypadłość i żyli w odosobnieniu.

*39*

[muzyka]

Jego misja nie przebiegła, tak jak tego oczekiwał i czuł, że zawiódł Zakon Feniksa. Charlus Potter wprawdzie nie powiedział mu tego wprost, ale słyszał w jego głosie, że jest zawiedziony. W Peak District nie znalazł innych wilkołaków i pełnię musiał spędzić w zimnej, wilgotnej jaskini. Jego obrażenia po tych dniach były większe niż zazwyczaj, bo w napadzie szału porozwalał trochę skał i rzucał się o ściany.

*38*

[muzyka]

Jego nazwisko było błogosławieństwem, jak i przekleństwem. Przez część swojego nastoletniego życia chciał uciec od tego kim był, ale na szóstym roku zrozumiał, że to mu się nigdy nie uda.

Mógł uciec z domu, mógł odciąć się od rodziny, mógł być wrogiem dla brata, ale to nie czyniło tego, że nie był Blackiem.

Codziennie patrząc w lustro widział, że nieważne co zrobi, zawsze nim będzie. Jeśli zapytałby kogoś o to, jacy są Blackowie, to ten ktoś odpowiedziałby, że są bogaci jak diabli, piękni, dumni i Zawsze Czyści.

Zdrowych, spokojnych i radosnych Świąt Wielkanocnych, Kochani! 

Źródło: https://amu-ka.deviantart.com/art/Harry-Potter-Easter-Eggs-362066711

*37*

[muzyka]

Katherina wyszła z Kwatery Głównej całkiem spóźniona na spotkanie z Samem. Ostatnio kontaktowała się z nim tylko listownie i miała nadzieję, że nie będzie chciał zakończyć z nią współpracy. Chłopaki z Fatalnych Jędz wydali płytę tuż przed Świętami i nie minął nawet miesiąc, a w Proroku już wyczytała świetne recenzje. Jessica z kolei marudziła, że w Czarownicy zajmują tak dużo miejsca, że skrócili dział modowy, który tak sobie chwaliła.

*36*

[muzyka]

Adalbert stał nad Jessicą i wyglądał naprawdę groźnie. Cay uśmiechała się jak głupia i robiła ładne oczy, tylko po to, żeby się uspokoił. Niestety, to nie pomogło.

Wrócił po miesiącu misji w Azji, zdał raport Alastorowi Moody'emu i teraz czekali na rozpoczęcie kolejnego zebrania.

*35*

[muzyka]

Koniec października przyniósł mocne ochłodzenie pogody. Lily sądziła, że dopiero w listopadzie będzie zimniej. Zaczęła już chodzić w swojej najcieplejszej kurtce i wiedziała, że to tylko kwestia czasu, jak będzie musiała znaleźć coś cieplejszego.

Post informacyjny

Witam Was bardzo serdecznie!

Nie spodziewałam się, że ta informacja pojawi się jeszcze w lutym, ale udało mi się. W końcu, poprawiłam rozdziały i jak widzicie, jest ich mniej.

Ostatni post miał numer 48, a w nowej numeracji jest on postem o numerze 34.

W rozdziałach 1-9 zmieniło się najwięcej i praktycznie pisałam je od początku.

W rozdziałach 10-34 usunęłam niepotrzebne rzeczy lub poprawiłam błędy. W niektórych z nich napisałam dodatkowe sceny, ale pod spodem rozpiszę dokładnie, co dodałam.

Wstawiłam Prolog, którego akcja dzieje się w 1957r.

W moim blogu pierwsza wojna czarodziejów przypada właśnie na lata 1953-1957.

Dodałam podstronę Dodatki, gdzie będę wstawiała posty, które będą uzupełnieniami głównej historii (zazwyczaj będą to opisy związane z rodzicami naszych głównych bohaterów). Aktualnie są tam wstawione cztery posty, które są kontynuacją prologu.

Moich stałych czytelników nie będę zachęcała do przeczytania całego opowiadania od nowa (chyba że bardzo chcecie). Zachęcam Was do przeczytania Prologu oraz dodatków.

Ponadto na początku każdego rozdziału będzie teraz muzyka i prosiłabym, żebyście sobie ją puścili w tle do czytania. Niektóre piosenki to moje inspiracje. Część z nich odnosi się do treści rozdziałów.

Poniżej podaję ważniejsze rzeczy, które usunęłam/zmieniłam/dodałam.

SPOILER ALERT

*34*

[muzyka]

Rzadko bywała w św.Mungu do tej pory, a w ciągu tych kilku dni już całkiem dobrze poznała oddział urazów pozaklęciowych. Katherina leżała w ostatniej sali i musiała przyznać, że była dobrze chroniona. Za każdym razem jak odwiedzała przyjaciółkę, sprawdzano ją przy wejściu i wyjściu z sali, i cały czas w sali przebywał Edgar Bones, albo Tobias Leven, a przed salą stały dwie osoby. Tylko raz udało jej się trafić na wartę, w której była kobieta. Zdziwiła się trochę, widząc Molly Weasley. Z tego co słyszała, to miała już piątkę dzieci, ale wiedziała, że musi być zdolną czarownicą, bo byle kto nie stał pod drzwiami Katy. Chciała porozmawiać z rudowłosą kobietą, ale nie była rozmowna.

*33*

[muzyka]

Leżała na plecach na twardym materacu i gapiła się w sufit. Babcia wynajęła dwa pokoje w tanim hoteliku, żeby nieco odpocząć po podróży, no i żeby nie spotykać się z ojcem o szóstej rano. Na świtoklik do Thundelarra miały się stawić w południe w Australijskim Ministerstwie Magii, które miało swoją siedzibę gdzieś w Sydney.